ستاره چینی را به کویر روی آوردهام.
شگفتا!
هیچیک از روشنان فلکی را اثری در من نیست!
هر هجایی که از دهان تو بیرون میآید،
آواز اختری است.
گوشهای من،
زلال موسیقی کیهانی را که از نای تو تراواست،
آزمندانه میمکند.
آری این تویی که هر بلور نمک را،
به ستارهای شیرین دیگرگون کردهای.
آسمان،
بینهایتی از آیینهها را به آهنگ نخجیر کردن تصویر تو، بسیج کرده است.
بیگمان عشق که از آفت گندیدن در امان باد،
از نمکپروردگان کویر است.
1371/1/30